به دنیا آمدن آسان بود کار

به دنیا رفتنم صعب است و دشوار

حسینی توشعه راهی تو بردار

بیابان است و گرگ و آدمی خوار

شنیدم کوه بل باریده بارون

بهر دروا (رودخانه)نشسته گل هزارون

همه گفتند حسینی جی (جای) تو خالی

ولی من چون کنم با بخت وارون

گولی(دهانه تنگه) بدری(بدرا) در آمد نمره ماه

گیا(گویا)گم کرده داره میکشه آه

دو لب پر خنده کرد گفت ای حسینی

حماری گم شده نی ذی (ندیدی) در این راه

عزیزون ایل خان امروز به باره

غزالی(غزالهای) ده و چار همرا(ه) قطاره

به ولاهی حسینی بد نمی گو

همه نمره یکه , نمره نداره